استراتژی های مدیریت سرمایه در گردش در SME های لهستانی

امروز ، در طول همه گیر Covid-19 ، وضعیت بسیاری از شرکت ها در سراسر جهان بسیار دشوار است. علاوه بر این ، برای یک مبارزه مداوم با رقبای قدرتمند ، کوچکترین مشاغل و شرکتهای کوچک و متوسط اکنون در حال بسته شدن یا از دست دادن بیشتر پیمانکاران خود هستند. این وضعیت به وضوح مستلزم نیاز به ایجاد ذخایر مالی و تدوین استراتژی هایی است که امکان حفظ سرمایه در گردش مثبت را فراهم می کند. هدف از این مقاله ارائه استراتژی مدیریت سرمایه در گردش در SME های لهستانی است که در بخش های تولید ، تجاری و خدماتی فعالیت می کنند. این آزمایشات بر اساس صورتهای مالی برای 2016-2018 انجام شد. تجزیه و تحلیل نشان داد که SME ها در مدیریت سرمایه در گردش مشکل دارند. به نظر می رسد که شرکت هایی که در بخش خدمات فعالیت می کنند و خدمات گردشگری را ارائه می دهند از امن ترین استراتژی ها استفاده می کنند. این ناشی از عدم وجود موجودی در ساختار دارایی های جاری است که مطمئناً مدیریت سرمایه در گردش را تسهیل می کند. شرکت های حمل و نقل و تجاری در حال حاضر برخی از مشکلات مربوط به مدیریت سرمایه در گردش دارند. نتایج به وضوح حاکی از نیاز به جستجوی استراتژی است که نقدینگی بلند مدت را تضمین می کند و به دست آوردن سود بهینه در همه بخش ها امکان پذیر است.

کلید واژه ها

سرمایه در گردش ، نقدینگی فعلی ، مدیریت ، SME های لهستانی.

طبقه بندی ژل

G30 ؛G32 ؛G33 ؛L22

مقدمه

مدیریت سرمایه در گردش یک فرایند بسیار پیچیده است زیرا مربوط به دارایی های جاری و بدهی های جاری است. بنابراین ، این فرآیند در مورد عناصری اعمال می شود که بر هر تصمیم مداوم که در هر شرکت گرفته می شود ، صرف نظر از اندازه آن یا بخشی که در آن فعالیت می کند ، تأثیر می گذارد. طبق گفته Dewing (1941) ، این همراه با سرمایه ثابت یکی از "عناصر اصلی" شرکت است.

در حال حاضر ، هنگام تجزیه و تحلیل و ارزیابی روند مدیریت سرمایه در گردش در شرکت ها ، باید دو عنصر مهم دیگر اضافه شود زیرا تأثیر مستقیمی در سطح سرمایه در گردش دارد. این عناصر شامل هزینه ها و درآمد هستند. سرمایه در گردش خالص (NWC) بخشی از سهام است که دارایی های فعلی را تأمین می کند ، بنابراین می توان دریافت که سود تأثیر زیادی بر ارزش آن خواهد گذاشت. به خصوص هنگامی که سود در شرکت حفظ می شود و سطح سهام را افزایش می دهد. شکل 1 مهمترین عناصر ترازنامه و حساب سود و ضرر را که سطح سرمایه در گردش را شکل می دهد ، نشان می دهد.

شکل 1 مؤلفه های اساسی که سطح سرمایه در گردش خالص را شکل می دهد

یکی دیگر از موانع در فرآیند مدیریت سرمایه در گردش، انتخابی است که مدیران هنگام ایجاد استراتژی برای مدیریت NWC، سود یا نقدینگی باید انجام دهند؟آنها باید تصمیم بگیرند که آیا شرکت را به سمت امنیت و نقدینگی بالا هدایت کنند یا به سمت سودآوری بالا و نقدینگی پایین. تأثیر سرمایه در گردش بر سودآوری و نقدینگی شرکت ها در بسیاری از مطالعات انجام شده در سراسر جهان تأیید شده است (دینگ و همکاران، 2013؛ انکویست و همکاران، 2014؛ وحید و همکاران، 2012؛ بی و ویجواردانا، 2012).؛ اپلر و همکاران، 1999؛ خوزه و همکاران، 1996؛ کیم و همکاران، 1998؛ چن و کیشنیک، 2018؛ پاداچی، 2006؛ فالوپ و آجیلور، 2009؛ دونگ و سو، 2010) در انواع مختلف شرکت هابخش های مختلف صنعتی، به عنوان مثالساخت و ساز، حمل و نقل هوایی، رستوران و خودرو (مون و جانگ، 2015؛ دلوف، 2003؛ شین و سوئنسن، 1998). این رابطه همچنین توسط مطالعات بعدی انجام شده توسط سایر نویسندگان بر روی نمونه شرکت های کوچک و متوسط بلژیکی، یونانی و اسپانیایی تایید شده است.(لازاریدیس و تریفونیدیس، 2006). نویسندگان گزارش می دهند که کوتاه کردن چرخه تبدیل نقدی باعث بهبود سودآوری شرکت می شود.(گارسیا-تروئل و مارتینز-سولانو، 2007). چندین مطالعه نشان داده اند که طول فرآیند تولید و سایر ویژگی های تکنولوژیکی تعیین کننده های مهم تقاضای سرمایه در گردش هستند (Nunn, 1981; Kim & Srinivasan, 1988; Lazaridis & Tryfonidis, 2006).

بنابراین، انتخاب سیاست مدیریت سرمایه در گردش صحیح دشوار است، زیرا نتیجه یک استراتژی برای مدیریت دارایی های جاری، بدهی های جاری، هزینه ها و درآمدها است.

بررسی ادبیات

مدیریت سرمایه در گردش اساساً مبتنی بر سه استراتژی مدیریت کلاسیک است: محافظه کارانه، متوسط، تهاجمی.

به طور خلاصه، استراتژی محافظه کارانه حفظ دارایی های جاری در سطح بالا و بدهی های کوتاه مدت در سطح نسبتاً پایین است. شرکت‌هایی که این نوع استراتژی‌ها را اجرا می‌کنند، سطح بالایی از پول نقد و موجودی را حفظ می‌کنند. در مقایسه با موارد ذکر شده، شرکت ها مبالغ کمتری را از مشتریان حفظ می کنند زیرا با یک سیاست وصول بدهی تهاجمی همراه است (گاردنر و همکاران 1986؛ وین روب و ویشر، 1998).

استراتژی تهاجمی به نوبه خود شامل نگه داشتن دارایی های جاری در سطح پایین در مقایسه با بدهی های جاری است که به وضوح بالاتر هستند. با این حال، مدیران سعی می کنند یک مزیت جزئی از دارایی های جاری نسبت به بدهی های جاری حفظ کنند. این استراتژی نقدشوندگی ترین دارایی ها، یعنی پول نقد را به حداقل می رساند، همچنین به دنبال به حداقل رساندن موجودی است و سعی می کند مطالبات را در سطح نسبتاً بالایی نگه دارد. سطح بالای مطالبات ناشی از این واقعیت است که فروش به عنوان اعتبار تجاری به مشتریان عادی و همچنین به مشتریان غیر قابل اعتماد هدایت می شود.(Zimon 2018، Belt 1979). این استراتژی ممکن است منجر به کاهش نقدینگی مالی شود (ون هورن و واچوویچ 2004).

استراتژی معتدل با هدف به حداقل رساندن نقاط ضعف استراتژی های قبلی و به حداکثر رساندن منافع آنها می باشد.

استراتژی های تهاجمی، محافظه کارانه و معتدل ترکیبی از استراتژی دارایی های جاری و بدهی های جاری هستند. با توجه به رویکرد متفاوت مدیریت بدهی ها و دارایی های جاری در ادبیات، می توان تقسیم بندی دقیق تری از این استراتژی ها را یافت.

انتخاب استراتژی اساساً مبتنی بر تصمیم گیری است که آیا شخص دارای سرمایه خالص در گردش ریسکی و کم است یا به طور ایمن سرمایه در گردش خالص را انباشته می کند که در صورت بروز مشکل با نقدینگی مالی امکان محافظت از شرکت در برابر ورشکستگی برای مدت معینی را فراهم می کند.. نظرات مختلفی در مورد این موضوع در ادبیات وجود دارد. نویسندگانی وجود دارند که حفظ سطوح بالای سرمایه در گردش خالص را توصیه می کنند (Zimon, 2020). مطالعات نشان داده‌اند که سطوح بالاتر سرمایه در گردش به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا حجم فروش خود را افزایش دهند و تخفیف‌های بیشتری در پرداخت‌های اولیه دریافت کنند (Deloof، 2003؛ Ukaegbu، 2014 Chlodnicka & Zimon، 2020).

حفظ سطح بالایی از سرمایه در گردش به معنای «به دام انداختن» پول در سرمایه در گردش است. بنابراین، سطح اثربخشی مدیریت شرکت کاهش می‌یابد و از نظر مالی تا حدودی محدود می‌شود (Fazzari & Petersen, 1993; Hill et al., 2010; Aktas et al., 2015; Tsuruta. 2019). به نوبه خود، مدیریت سرمایه در گردش مؤثر می تواند سرمایه را برای اهداف استراتژیک آزاد کند، هزینه های مالی را کاهش دهد و سودآوری را بهبود بخشد (Zimon & Zimon، 2019؛ Peng & Zhou، 2019).

با این حال ، نویسندگانی وجود دارند که ادعا می کنند حفظ سطح بالایی از سرمایه در گردش خالص یک اشتباه است زیرا در این صورت هزینه های غیرقانونی بوجود می آیند که بر نتیجه مالی شرکت تأثیر منفی می گذارد (Lind et al. 2012). علاوه بر این ، گروه بزرگی از نویسندگان نشان می دهند که سطح بالایی از سرمایه در گردش نه تنها سود بالقوه را کاهش می دهد ، بلکه خطر عملکرد شرکتها را نیز افزایش می دهد.(Shim & Siegel ، 2008 ؛ Kim & Chung ، 1990 ؛ Berryman ، 1983). بنابراین ، شرکت برای اطمینان از نقدینگی یا کاهش خطر ورشکستگی باید آن را با دقت مدیریت کند. به ویژه ، هنگامی که وام های بانکی بحران مالی اخیر برای بدست آوردن SME ها بسیار دشوار بود.

تحقیقات جهانی در مورد مدیریت سرمایه در گردش نشان داده است که سطح آن تأثیر زیادی در امنیت مالی شرکتها دارد (زیمون 2019 ؛ Peel & Wilson 1994 ، de Almeida & Eid ، 2014). بررسی روابط مناسب بین دارایی های جاری فردی به تعیین استراتژی های مدیریتی مناسب برای آنها و بعداً برای کل استراتژی خالص مدیریت سرمایه در گردش کمک می کند.

برای به دست آوردن نتایج بالای نقدینگی مالی و سودآوری در شرکت ها ، مدیران باید استراتژی های کلاسیک مدیریت خالص سرمایه در گردش را رها کنند. فاكندر و وانگ (2006) اولین تحقیقاتی بود كه رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و ارزش شركت را برای نمونه ای از بنگاه های آمریكا نشان داد.

آنها باید به دنبال راه حل های میانی ، یعنی انواع مختلف استراتژی های متوسط (غیرمستقیم) باشند.

روش تحقیق

تجزیه و تحلیل استراتژی مدیریت سرمایه در گردش در گروهی از 426 SME لهستانی انجام شد. شرکت ها به سه گروه تقسیم شدند:

1. شرکتهای تجاری که در صنعت ساخت و ساز فعالیت می کنند.

2. شرکت های تولیدی که در صنعت متالورژی فعالیت می کنند.

هدف از این مقاله بررسی استراتژی های مدیریت سرمایه در گردش و ارائه نقاط ضعف و نقاط قوت مدیریت سرمایه در گردش در شرکتهای مورد بررسی است. تحقیقات انجام شده توسط بسیاری از نویسندگان نشان داد که ویژگی صنعت تأثیر آن بر ساختار دارایی ها ، به ویژه دارایی های فعلی است. در شرکت های تجارت و تولید موجودی ها وجود دارد ، در خدمات معمولاً هیچ کدام وجود ندارد. به نوبه خود ، سهم دارایی های غیر جاری در کل دارایی ها در مقایسه با شرکت های تولیدی و تجاری متفاوت است. شرکتهای خدمات نیز باید تقسیم شوند. در تجزیه و تحلیل ، دو گروه از شرکتهای خدماتی ، یعنی حمل و نقل و گردشگر شناسایی شدند. پس از تقسیم ، نمونه تحقیق به شرح زیر بود:

2. شرکت های تولید 82

3. شرکت های خدمات - حمل و نقل 85

4- شرکتهای خدمات - گردشگری 11

این آزمایشات بر اساس صورتهای مالی برای سالهای 2016-2018 انجام شد. از تجزیه و تحلیل نسبت های مالی و روش های آماری به عنوان ابزارهای اصلی تحقیق استفاده شد. در جداول آمار توصیفی که توزیع نسبت ها را در سالهای خاص مشخص می کند ، اقداماتی از جمله: متوسط ، متوسط ، حداقل و حداکثر وجود دارد.

نتایج

اولین گروهی که مورد تجزیه و تحلیل شرکتهای تجاری قرار گرفت. در این شرکت ها ، موجودی ها و مطالبات مطالبات از مشتریان یک دسته مهم در ساختار دارایی های فعلی است. میانگین نتایج برای شرکتها در جدول 1 ارائه شده است.

تجزیه و تحلیل داده های ارائه شده در جدول 1 نشان می دهد که در گروهی از 248 شرکت تجاری ، مشاغل به طور کلی از یک استراتژی میانی استفاده می کنند ، یعنی یکی بین موارد متوسط و پرخاشگر. استراتژی تهاجمی متوسط مبتنی بر یک استراتژی تهاجمی است که بر این اساس اصلاح شده است. این تغییرات با هدف افزایش سطح نقدینگی مالی ، یعنی امنیت مالی شرکتها انجام می شود. در مدیریت موجودی ، حرکتی به دور از استراتژی عادلانه به سمت حجم بهینه تحویل ها وجود دارد. این امر برای افزایش سطح موجودی ها ، معرفی ذخایر موجودی و جلوگیری از ظاهر کمبود سهام است که باعث جلوگیری از تولید و فروش می شود. این شرکت با مدیریت مطالبات مطالبات از مشتریان ، کنترل بیشتری را بر روی مشتریان معرفی می کند. اعتبار تجارت به کلیه پیمانکاران ، یعنی بهبود روند جمع آوری بدهی اعطا نمی شود. بدهی های تأمین کنندگان طبق بودجه در اختیار آنها ، به موقع تنظیم می شود. بنابراین ، سهم آنها در ساختار بدهی ها در مقایسه با یک استراتژی تهاجمی کمتر است. توزیع دقیق مؤلفه های سرمایه در گردش فردی در شکل 2 ارائه شده است.

شکل 2 ترتیب مؤلفه های فردی سرمایه در گردش در صورت وجود استراتژی تهاجمی متوسط در شرکتهای تجاری

استراتژی تهاجمی متوسط باید سطح نقدینگی مالی را افزایش داده و سطح سرمایه در گردش خالص منفی را کاهش دهد. محدود کردن موجودی ها و افزایش تأمین اعتبار دارایی ها با تعهدات برای تأمین کنندگان باید سطح هزینه ها را کاهش دهد و این باعث افزایش سود و سودآوری در شرکت می شود.

گروه دوم بنگاههای اقتصادی که مربوط به واحدهای ارائه دهنده خدمات بود ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این گروه 96 شرکت وجود داشتند که به حمل و نقل (85) و گردشگری (11) تقسیم شدند.

مدیریت سرمایه در گردش در شرکتهای خدمات ، به عنوان مثالکسانی که خدمات مالی ، حمل و نقل ، پذیرایی و گردشگری را ارائه می دهند ، با استراتژی های مدیریت در شرکت های تجاری کاملاً متفاوت است. با این حال ، تفاوت اساسی در واقع عدم وجود شرکت های خدمات موجودی است. جدول 2 نتایج شرکتهای حمل و نقل را ارائه می دهد.

ممکن است کسی متوجه شود که چنین بنگاه هایی برای استفاده از استراتژی های مبتنی بر اصول استراتژی تهاجمی در مدیریت سرمایه در گردش ساخته شده اند. با این حال ، نسبت نقدینگی بالاتر در مقایسه با حداقل مقادیر نشان می دهد که این یک استراتژی تهاجمی متوسط است. در این استراتژی ، هنگام مدیریت مطالبات قابل دریافت از گیرندگان ، کنترل بیشتری از گیرندگان به منظور جلوگیری از مطالبات تأخیر وارد می شود. بدهی های تأمین کنندگان طبق بودجه در اختیار آنها ، به موقع تنظیم می شود. بنابراین سهم آنها در ساختار بدهی ها در مقایسه با استراتژی تهاجمی کمتر است.

گروه بعدی که مورد تجزیه و تحلیل شرکت های گردشگری قرار گرفت. جدول 3 نتایج مربوط به شرکتهای گردشگری را ارائه می دهد.

نتایج حاکی از استفاده از استراتژی محافظه کارانه است. این شامل حفظ سطح بالایی از پول نقد ، مبلغ کم هزینه از مشتریان و بدهی های تأمین کنندگان بود. سطح سرمایه گذاری های کوتاه مدت متفاوت خواهد بود و به نوع خدماتی که شرکت ارائه می دهد بستگی دارد. به عنوان مثال ، در بزرگترین دفاتر توریستی لهستان ، بیشترین سهم در ساختار دارایی ها به صورت نقدی در حساب های بانکی است. مدیریت تعهدات تأمین کننده برای استراتژی محافظه کارانه همچنین شامل حفظ سطح پایین از میانگین صنعت است. طبق این قاعده ، هرچه بدهی های جاری پایین تر ، مشکلات کمتری در پرداخت به موقع ، بدهی ها در اسرع وقت حل و فصل می شوند. هنگام تجزیه و تحلیل واحدهای خدماتی ، لازم به ذکر است که سهم دارایی های غیر جاری در ساختار کل دارایی ها در مقایسه با شرکتهای تجاری بیشتر خواهد بود. با این حال ، این بستگی به نوع خدماتی دارد که شرکت ارائه می دهد. شرکت هایی که خدمات گردشگری را ارائه می دهند ممکن است دارایی ثابت نداشته باشند. از طرف دیگر ، در مورد بدهی ها ، حقوق صاحبان سهام باید سهم بالایی در ساختار منابع تأمین مالی داشته باشد. در شرکت های تولید ، مانند مورد واحدهای تجاری ، موجودی ها ظاهر می شوند. در جدول 4 نتایج مربوط به شرکتهای تولیدی ارائه شده است.

نتایج ارائه شده حاکی از آن است که شرکت های تولیدی استراتژی محافظه کارانه را به کار می برند. شرکت های تولیدی اغلب تولید را برای سفارشات خاص انجام می دهند. بنابراین ، در صورت مدیریت موجودی ، اغلب حجم تحویل یک ماده معین با حجم تولیدی که باید انجام شود ، کاملاً تعیین می شود. حداکثر آنها می توانند مواد را با حاشیه ایمنی خاص سفارش دهند تا هیچ شرایطی وجود نداشته باشد که در نتیجه خطاها در بخش تولید ، کمبود مواد و تولید متوقف شود. بنابراین ، موجودی ها به طور کلی در واحدهای تولید در سطح بهینه قرار می گیرند. مدیریت بدهی محافظه کارانه باید مبتنی بر بهبودی سریع باشد. گردش مالی مطالبات در روزها قطعاً باید از گردش مالی در روزها کوتاهتر باشد. در مورد شرکت های مورد بررسی ، روند جمع آوری مطالبات مطالبات از مشتریان در حال شل شدن است که این نشانگر مدیریت متوسط است. این تعهدات به موقع پرداخت می شود ، مطمئناً پس از موعد مقرر مطالبات مشتریان. استراتژی معتدل محافظه کار در شرکتهای تولیدی سطح نقدینگی مدل خواهد داشت ، زیرا موجودی ها نسبت نقدینگی مالی را به طور غیر ضروری تورم نمی کنند. سطح بهینه آنها تأثیر مثبتی بر هزینه های مدیریت موجودی خواهد داشت که این امر به حفظ سودآوری بالا امکان پذیر خواهد بود. در واحدهای تولیدی در هر استراتژی ، دارایی های ثابت بیشترین سهم را در ساختار کل دارایی ها تشکیل می دهند.

نتیجه گیری

این تجزیه و تحلیل نشان داد که هر صنعت در تلاش است تا سرمایه در گردش را به روشی متفاوت مدیریت کند. در مورد واحدهای خدماتی ، سیاست مدیریت سرمایه در گردش کمتر پیچیده است زیرا اساساً مبتنی بر مطالبات مطالبات مشتریان و بدهی های تأمین کنندگان است. استراتژی تهاجمی متوسط در شرکت های حمل و نقل استفاده می شود. در این بخش ، سیاست مدیریت عمدتاً مبتنی بر مدیریت مطالبات مطالبات است که باید در اسرع وقت جمع آوری شود و مدیریت بدهی ها ، که تسویه حساب آنها تا حد امکان توسط مدیران به تعویق می افتد. وضعیت بهینه زمانی است که گردش مالی بدهی ها در روزها طولانی تر از گردش مالی مطالبات در روزها است. در مورد شرکت هایی که در بخش گردشگری فعالیت می کنند ، به وضوح دیده می شود که شرکت ها از استراتژی محافظه کارانه استفاده می کنند. این سیاست با نقدینگی مالی بالا ، عدم موجودی و سهم بالایی از پول نقد تأیید می شود.

شرکت های تولیدی مورد بررسی در صورت مدیریت سرمایه در گردش ، در تلاشند تا شرکت ها را در جهت محافظه کارانه هدایت کنند. این استراتژی باید به عنوان یک محافظه کار متوسط تعریف شود ، همانطور که توسط نتایج بهینه ، حتی نمونه از نسبت نقدینگی مالی و نسبت نقدینگی سریع نشان داده شده است. به نوبه خود ، شرکتهای تجاری نشان می دهند که شرکتهای کوچک و متوسط در حفظ سرمایه در گردش مثبت و نقدینگی مالی مشکل دارند. استراتژی تهاجمی متوسط در شرکتهای تجاری استفاده می شود که این به طور کلی به دلیل گردش مالی موجودی ، یک دوره گردش مالی طولانی مطالبات در روزها در مقایسه با گردش مالی در روزها است. نرخ گردش مالی این دو اقدام در یک سطح مشابه است که برای مدیران مناسب نیست. مشکلات موقت هنگام دریافت مطالبات از گیرندگان می تواند باعث تنگناهای پرداخت و تعلیق پرداخت به تأمین کنندگان خود شود. SME های تجاری باید در روزها گردش مالی مطالبات را تسریع کنند.

به طور خلاصه ، می توان دریافت که SME ها به ویژه در معرض از بین رفتن نقدینگی قرار دارند. بنابراین ، مدیران آنها باید سعی کنند برخی از ذخایر را ایجاد کنند که به آنها امکان حفظ سرمایه در گردش مثبت را می دهد ، که در صورت بروز مشکلات مالی ، آنها را قادر می سازد حداقل در کوتاه مدت در بازار زنده بمانند. با مشاهده نتایج صنایع فردی که مورد بررسی قرار گرفته است ، می توان دریافت که از نظر تئوری شرکت هایی که در صنعت گردشگری فعالیت می کنند به خوبی از ورشکستگی محافظت می شوند. از طرف دیگر ، شرکت هایی که در بخش تجاری فعالیت می کنند با ورشکستگی بسیار تهدید می شوند. با این حال ، این تئوری به شدت از واقعیت منحرف می شود. امروز ، در طول همه گیر Covid-19 ، این صنعت گردشگری است که بیشترین ضرر را متحمل می شود و تقریباً هیچ استراتژی مدیریت سرمایه در گردش قادر به اطمینان از عملکرد ایمن آنها نبود. امروز عدم فروش مشکلی است که بیشتر SME ها را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال ، در حال حاضر مدیران سازمانی باید تلاش کنند تا استراتژی های بلند مدت را برای آینده بسازند ، که گردش مالی بر اساس مدیریت محافظه کارانه شرکت ، بر اساس برخی از ذخایر مالی خواهد بود ، که اطمینان حاصل می کند که این نهاد در این رویداد چندین ماه کار خواهد کردیک بیماری همه گیر دیگر. سیاست مدیریت سازمانی باید جهت خود را به سمت امنیت مالی تغییر داده و از حداکثر سود خودداری کند.

منابع

1. Aktas ، N. ، Croci ، E. ، & Petmezas ، D. (2015). آیا ارزش مدیریت سرمایه در گردش است؟شواهدی از عملکرد شرکت و سرمایه گذاری. مجله امور مالی شرکت ، 30 ، 98-113.
2. Bei, Z., & Wijewardana, W. (2012). رویه سیاست سرمایه در گردش: شواهد از شرکت های سریلانکااقدام کرد. Soc. رفتارSci., 40, 695-700.
3. کمربند، بی (1979). سیاست سرمایه در گردش و نقدینگی در مشاغل کوچکمجله مدیریت کسب و کار کوچک، 17 (3)، 46.
4. بریمن، جی (1983). شکست و ورشکستگی مشاغل کوچک، بررسی ادبیات. یوروکسب و کار کوچک J. 1 (4)، 47-59.
5. Chen, C., & Kieschnick, R. (2018). اعتبار بانکی و مدیریت سرمایه در گردش شرکتی، مجله مالی شرکت 48، 579-596.
6. Ch? odnicka، H.، & Zimon، G. (2020). اقدامات ارزیابی ریسک ورشکستگی شرکت‌های کوچک و متوسط لهستانی، معاملات WSEAS در تجارت و اقتصاد، جلد 17، 2020، 14-20.
7. De Almeida، J. R.، & Eid W. Jr.(2014). دسترسی به امور مالی، مدیریت سرمایه در گردش و ارزش شرکت: شواهدی از شرکت های برزیلی فهرست شده در BM& FBOVESPA. مجله تحقیقات بازرگانی، 67، 924-934.
8. دلوف، ام (2003). آیا مدیریت سرمایه در گردش بر سودآوری شرکت های بلژیکی تأثیر می گذارد؟مجله امور مالی و حسابداری کسب و کار، 30، 573-587.
9. دیوینگ، ع. س.(1941). سیاست مالی شرکت ها، ویرایش چهارم. شرکت رونالد پرس، نیویورک.
10. دینگ، اس.، گواریگلیا، ا.، و نایت، جی (2013). محدودیت های سرمایه گذاری و تامین مالی در چین: آیا مدیریت سرمایه در گردش تفاوتی ایجاد می کند؟جی. بانک. مالی، 2013، ج. 37 (5)، 1490-1507.
11. دونگ، اچ، سو، جی. (2010). رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری: یک مورد ویتنام. مجله پژوهشی بین المللی امور مالی و اقتصاد 49، 62-71.
12. انکویست، جی.، گراهام، ام.، و نیکینن، جی. (2014). تاثیر مدیریت سرمایه در گردش بر سودآوری شرکت در چرخه های مختلف تجاری: شواهدی از فنلاندRes. بین المللیاتوبوس. مالی، 2014، 32، 36-49.
13. فالوپ، او.، و آجیلور، او.، (2009). مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری شرکت: شواهدی از تجزیه و تحلیل داده های تابلویی شرکت های منتخب منتخب در نیجریه. مجله پژوهشی مدیریت بازرگانی، 3، 73-84.
14. Faulkender, M., & Wang, R. (2006). سیاست مالی شرکت و ارزش پول نقد. مجله مالی، 61 (4)، 1957-1990.
15. فزاری، اس. ام.، و پترسن، بی (1993). سرمایه در گردش و سرمایه گذاری ثابت: شواهد جدید در مورد محدودیت های تامین مالیمجله اقتصاد رند، 24، 328-342.
16. Garcia-Teruel، P. J.، & Martinez-Solano، P. (2007). اثرات مدیریت سرمایه در گردش بر سودآوری SME. بین المللیJ. مدیریت مالی، 3 (2)، 164-177.
17. Gardner ، M. J. ، Mills ، D. L. ، & Pope ، R. A.(1986). سیاست سرمایه در گردش و ریسک عملیاتی: یک تحلیل تجربی. بررسی مالی ، 21 (3) ، 31.
18. Hill ، M. D. ، Kelly ، G. ، & Highfield ، M. J. (2010). رفتار سرمایه در گردش خالص: نگاه اول. مدیریت مالی ، 39 ، 783-805.
19. کیم ، جی. ، و چانگ ، K. H.(1990). ارزیابی یکپارچه سرمایه گذاری در موجودی و اعتبار: یک رویکرد جریان نقدی. مجله امور مالی و حسابداری ، 17 ، 381-390.
20. کیم ، ی. ، و سرینیواسان ، V. (1988). پیشرفت در مدیریت سرمایه در گردش. جی پرس ، گرینویچ ، کانکتیکات.
21. Kim ، C. S. ، Mauer ، D. C. ، & Sherman ، A. E. (1998). عوامل تعیین کننده نقدینگی شرکت: نظریه و شواهد. J. مقعد کمی مالی. 33 (3) ، 335-359.
22. خوزه ، م. ، لنکستر ، ج. ، استیونز ، جی. ، (1996). بازده شرکت ها و چرخه تبدیل نقدی. مجله اقتصاد و امور مالی ، 20 ، 33-46
23. Lazaridis ، I. ، & Tryfonidis ، D. (2006). رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری شرکتهای ذکر شده در بورس اوراق بهادار آتن. J. مدیریت مالی مقعد. 19 (1) ، 26-35.
24. Lind ، L. ، Pirttil ، M. ، Viskari ، S. ، Schupp ، F. ، & Karri ، T. (2012). مدیریت سرمایه در گردش در صنعت خودرو. تجزیه و تحلیل زنجیره ارزش مالی. مجله مدیریت خرید و عرضه ، 18 (2) ، 92-100.
25. Mun ، S. G. ، & Jang ، S. (2015). سرمایه در گردش ، هلدینگ نقدی و سودآوری شرکتهای رستوران. int. ج. مدیر ، 48 ، 1–11.
26. نون ، ک. (1981). تعیین کننده های استراتژیک سرمایه در گردش: چشم انداز خط تولید. مجله تحقیقات مالی ، 4 ، 207–219.
27. Opler ، T. ، Pinkowitz ، L. ، Stulz ، R. ، & Williamson ، R. (1999). عوامل تعیین کننده و پیامدهای دارایی های نقدی شرکت ها. J. اقتصاد مالی ، 52 ، 3-46.
28. Padachi ، K. (2006). روند مدیریت سرمایه در گردش و تأثیر آن بر عملکرد شرکتها: تجزیه و تحلیل شرکتهای تولیدی کوچک موریتی. int. اتوبوس روحانی. respap. 2 (2) ، 45-58.
29. Peel ، M. J. ، & Wilson ، N. (1994). سرمایه در گردش و شیوه های مدیریت مالی در بخش شرکت های کوچک. int. تجارت کوچک J. 14 (2) ، 52-68.
30. پنگ ، جی. ، و ژو ، ز. (2019). بهینه سازی سرمایه در گردش در دیدگاه زنجیره تأمین. مجله اروپایی تحقیقات عملیاتی ، 277 (2019) ، 846-856
31. Shim ، J. K. ، & Siegel ، J. G.(2008). مدیریت مالی ، بارونز.
32. شین ، H. H. ، Soenen ، L. (1998). کارآیی سرمایه در گردش و سودآوری شرکت. آموزش مالی ، 18 (2) ، 37-45.
33. Ukaegbu ، B. (2014). اهمیت مدیریت سرمایه در گردش در تعیین سودآوری شرکت: شواهدی از اقتصادهای در حال توسعه در آفریقا ، تحقیقات در تجارت بین المللی و دارایی 31 (2014) ، 1-16.
34. Tsuruta ، D. (2019). مدیریت سرمایه در گردش در طول بحران مالی جهانی: شواهدی از ژاپن. ژاپن و اقتصاد جهانی ، 49 ، 206-219.
35. Vahid ، T. K. ، Elham ، G. ، Khosroshahi Mohsen ، A. ، & Mohammadreza ، E. (2012). مدیریت سرمایه در گردش و عملکرد شرکت ها: شواهدی از شرکت های ایرانی. روشSOC. رفتار. Sci. ، 62 ، 1313–1318.
36. Van Horne ، J. C. ، & Wachowicz ، J. M. (2004). اساسی مدیریت مالی ، 12 تایی. Prentice Hall ، نیویورک.
37. Weinraub ، H. J. ، & Visscher ، S. (1998). عمل صنعت در رابطه با سیاست های سرمایه در گردش در محافظه کار تهاجمی. مجله تصمیم مالی و استراتژیک ، 11 (2) ، 11-18.
38. زیمون ، G. (2018). تأثیر سازمان های خرید گروهی بر وضعیت مالی SME های لهستانی. Oeconomia copernicana ، 9 (1) ، 87-104.
39. Zimon ، G. ، & Zimon D. (2019). ارزیابی تأثیر سیستم های مدیریت کیفیت نامزد شده بر میزان مطالبات قابل دریافت در شرکتهایی که در سازمان های خرید گروه شعبه فعالیت می کنند. دسترسی به کیفیت به موفقیت ، 20 (169) ، 47-51.
40. Zimon G. (2019). تأثیر مدیریت کیفیت بر موجودی در شرکتهای تجاری که در سازمان های خرید گروهی فعالیت می کنند. مشکلات و چشم انداز در مدیریت ، 17 (3) ، 362-369.
41. زیمون جی. (2020). استراتژی های مدیریت سرمایه در گردش در خدمات لهستانی ارائه دهنده شرکت ها. معاملات WSEAS در تجارت و اقتصاد ، 17 ، 225-230.

آکادمی های تجاری متفقین که در کل 14 ژورنال مختلف در زمینه های مختلف تجارت منتشر می کنند. با میزان پذیرش 30 ٪ ، هر یک از مجلات شرکت های وابسته ما دو کور است ، همکار بررسی شده و برخی از مجلات در Scopus ، Scimago ، Google Scholar ، ProQuest ، Cengage Gale ، Lexisnexis و چندین پایگاه داده دانشگاهی و موتورهای جستجو ذکر شده است. واد